اهل کنتاکی شرقی

مانند ران، کریس و دینا، همجنس‌بازان کمربند کتاب مقدس که برای این کتاب مصاحبه کردند، داستان‌های دردناک زیادی از طرد شدن و سوءاستفاده از نزدیک‌ترین افراد به آنها را فاش کردند.

پتی که 40 ساله سفیدپوست و اهل کنتاکی شرقی است، توضیح داد که او به عنوان یک دختر جوان «بوچ» برای شنا در استخر عمه‌اش دعوت نشده بود، اما پسر عمو و برادرش دعوت شده بودند.

تصور کنید یک روز گرم تابستانی، درخشش آبی وسوسه انگیز استخر، صدای بچه های دیگر، حتی خواهر و برادر خودتان، آب پاشیدن و خندیدن، و شما اجازه ندارید شنا کنید، زیرا چیزی در شما وجود دارد که بزرگترها فکر می کنند بیمار و آلوده کننده است.

این مثال تصاویری از نوع جداسازی جیم کرو در جنوب را به تصویر می کشد که آمریکایی های آفریقایی تبار قبل از جنبش حقوق مدنی آن را تحمل کردند. 8 << مقدمه در واقع بین ظلمی که رنگین پوستان در ایالات متحده تجربه کرده اند و همچنان تجربه می کنند و شیوه هایی که همجنس گرا هراسی در زندگی همجنس گرایان به نمایش می گذارد، شباهت هایی وجود دارد.

اما تفاوت هایی نیز وجود دارد. یکی این است که افراد رنگین پوست به ندرت توسط خانواده های خود طرد می شوند، زیرا آنها عضو یک گروه نژادی اقلیت هستند.8 در فصل های بعدی، به بررسی این موضوع می پردازم که چگونه اعمال گسترده، ممنوعیت، طرد و سوء استفاده سازمانی بر کودکان، نوجوانان همجنسگرا تأثیر می گذارد.

و بزرگسالان در خانواده و جوامع خود در کمربند کتاب مقدس. با دریافت سرنخی که از رویارویی من با جیم متزلزل شد، آنچه را که «حادثه زشت» نامیدم را با دوستان و خانواده‌ام به اشتراک گذاشتم و پاسخ‌های گیج‌کننده‌ای دریافت کردم.

رایج‌ترین واکنشی که دوستان همجنس‌گرای من از کنتاکی داشتند، مودبانه و دانستن این جمله بود: «دح، این همه مدت کجا بودی؟» این پاسخ من را متحیر کرد. آن چیزی که من احساس می کردم سطح مناسبی از خشم از طرف من بود نداشت.

شروع کردم به درک این موضوع که اگرچه برای من هولناک بود که به صورتم توهین‌های مذهبی انجام شود، اما این نوع رفتار برای آنها جدید یا تکان‌دهنده نبود. در واقع، یکی از یافته‌های مهم این مطالعه این است که بزرگ شدن در کمربند کتاب مقدس انتظارات فرد از مسیحیان و مسیحیت را شکل می‌دهد.

در مقابل، اعضای خانواده من که در ماساچوست و کالیفرنیا زندگی می کنند، و دوستان همجنس گرا من در مناطق ساحلی شهری بیش از حد واکنش نشان دادند. آنها جنوبی ها را به عنوان هیکل های عقب مانده مورد انتقاد قرار دادند و از ما خواستند که فورا حرکت کنیم.

دوستان همجنس گرا از شهر نیویورک با شنیدن این حادثه زشت از وحشت به خود لرزیدند و اعلام کردند که نمی توانند از مکان ترسناکی مانند توماس ویل، کنتاکی دیدن کنند، زیرا می ترسند فقط به خاطر قدم زدن در خیابان ما مورد حمله قرار گیرند. هیچ یک از این پاسخ ها مرا راضی نکرد.

اما آنها حباب خود جذبی فمینیستی مترقی سیاسی من را ترکاندند. من نمی‌توانستم فقط بلند شوم و حرکت کنم - مشاغل هیئت علمی به راحتی به دست نمی‌آیند. همچنین، من بیشتر کنتاکیایی را که ملاقات کردم و می شناختم دوست داشتم. آنها بامزه، سر به زیر و باهوش هستند و قطعاً یک کلیشه سرخپوست نیستند.

من نمی خواستم یک حصار 12 فوتی برای حفظ حریم خصوصی ایجاد کنم تا همسایه های باغبانی را از خود دور نگه دارم. با این حال، من فکر نمی‌کنم سخنان نفرت‌انگیز مذهبی چیزی باشد که هر کسی باید به آن عادت کند.